„Zabawki Antosia”
Pewien chłopczyk, Antoś mały
Miał zabawek całe mnóstwo,
Bawił nimi się dzień cały
I nie sprzątnął, zanim usnął.
Misio leżał sam pod stołem,
Piesek został pod kanapą,
Klocki wszędzie rozrzucone,
Tygrys z przygniecioną łapą
Był wciśnięty w róg fotela,
Koło małpki zostawiony,
Nie miał swego przyjaciela
I daleko był od żony.
Samochodzik na podłodze,
Obok wielkiej ciężarówki,
Porzucony był na drodze,
Gdzie leżały też ołówki,
Kilka pomazanych kartek
Rozrzuconych było wokół…
I tak nasz malutki Antek
Pozostawił na noc pokój.
Gdy wykąpał się i zasnął,
Obudziły się zabawki
I uknuły swój plan własny
Jak ukrócić Antka sprawki.
Rzeczy w swoje ręce wzięły
I plan obmyśliły taki,
Szybko wszystkie się skrzyknęły
By pójść, gdzie zimują raki.
Wsiadły więc na ciężarówkę,
Tygrys siadł za kierownicą,
Spakowały też wałówkę
I ruszyły na ulicę…
Pojechały wprost przed siebie,
Znaleźć sobie lepsze miejsce,
I gdzie są nikt tego nie wie
I nie widział ich nikt więcej…
Antoś rano wszędzie szukał
Swych zabawek ukochanych…
Jaki z tego jest nauka?
Lepiej gdy jest posprzątane!
